Vanaf het begin is dit haar plan: skaten met Doerak. De eerste keer was even wennen. Voor de zekerheid toch maar de halti omgedaan. Dan kan hij haar niet op sleeptouw nemen. Maar hij liep rustig met haar mee. Net als met mij op de fiets wil hij graag de kortste weg terug naar huis nemen. Hij kent natuurlijk alle sluiproutes. Maar daar trappen we niet in!
De boswandelingen zetten we even in de koelkast. Gisteren weer geprobeerd en weer kwam hij niet terug. Eerder deze week met Fred idem dito. Inmiddels kennen de vaste bezoekers van het bos hem natuurlijk, en dankzij hen kregen we Doerak weer te pakken. Een heel gedoe, want Sproetje blijft hem beschermen. Dus het resultaat is een blaffende Sproet, naar Doerak maaiende vrouwtjes van Max en Hunter en een triomferende Doerak. Om nog maar niet te spreken over de gemoedsrust van Fred en mij, want we moeten hem uiteindelijk nog belonen ook. Nee, even geen succes. Komt wel weer, dat vertrouwen hebben we nog steeds.
Voorlopig wordt het fietsen en skaten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten