Ahhhhhh, wat schattig! Ze zijn er weer, jonge wilde zwijnen.
 |
| Tien kleine biggetjes...... |
Maar bij die biggetjes hoort zij natuurlijk ook:
Zo'n anderhalve meter lang, 60-70 kilo zwaar en vastberaden haar jongen te beschermen. Brrr, afgelopen maandag heeft Doerak er eentje voor het eerst getroffen in het bos. Twee korte, zware blaffen en weg was hij. Veilig dicht bij mij. Gelukkig maar. Ik hoorde gisteren weer een verhaal van honden die er op af gingen en spijtig genoeg de slagtanden van het zwijn in hun buik hadden. Ditmaal liep het goed af, "slechts" wat vleeswonden. Ik zie het nog even aan, ga nog een paar dagen gewoon naar het bos. Als het goed is laten Sproet en Doerak de zwijnen voor wat ze zijn. En levert het dus geen gevaar op. Maar eigenlijk vind ik het niet zo leuk hoor..... ik zie ze "life" liever zo:
 |
| ......met een lekker sausje..... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten