De puppen kunnen al sinds zondag zelf de werpkist uit. En dat hebben ze ook gedaan. Maar soms lijkt het alsof ze dat even vergeten zijn. Zit ik achter de hoge rand, dan bestormen ze me. Duikelen over elkaar heen, trekken met hun pootjes aan mijn mouwen en zetten de tanden in mijn haar. Ik red telkens nog net mijn bril, maar mijn haarband is minstens zo interessant!
Zit ik echter voor de lage rand, dan veranderen ze opeens in onzekere kleine hummeltjes. Oke, de camera voor mijn gezicht zal er geen positieve invloed op hebben, maar ze weten echt wel dat ik het ben. En dan moeten ze opeens heel veel overwinnen! Die koppies! Zeg nou zelf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten