Ik zie, ik zie......

Sinds 2 dagen zijn de oogjes van alle puppen open. Dat niet alleen, zij kijken nu ook! Knikkebollend staren ze me aan als ik op mijn knieën voor de werpkist zit. Wanneer ik mijn stem gebruik, hun liefkozend toespreek, is de herkenning compleet. Van enthousiasme duikelen ze op hun snoet. Snelle Arya gaat in een beweging door naar buikligging en van daaruit kruipt zij naar voren. Daenerys neemt er even een pauze voor, maar doet dan hetzelfde. Drogo echter.......ach die Drogo. Hij krijgt de balans niet zo snel meer terug, moet eerst als een pias over zijn rug rollen en veel, heel veel, steunende en kreunende geluidjes maken. Al mopperend zoekt hij verder zijn weg. Soms belandt hij bij Shiva, soms in mijn hand. Gelukkig schrikken ze geen van allen meer van mijn schaterlach.

De voortbeweging in de werpkist gaat inmiddels ook op 4 pootjes Of 3, soms 2, het gaat om de oefening, toch? En we zijn niet zo kieskeurig hier in huis. Het zal niemand verbazen dat Arya de kunst van het lopen het beste beheerst. En we zullen niet benadrukken wie van de drie er een potje van maakt!
Verrassend genoeg is Daenerys degene die als eerste speelt. We dachten even dat zij onze handen zag als een tepel, even glad en warm. Maar toen zij vol overgave haar bekkie (gelukkig nog tandenloos) om de oorlel van haar moeder zette, vervolgens als een speer haar broer wist te bereiken om diens billen eens te testen, wisten we dat ze ons al in het ootje aan het nemen is.

Het gaat met sprongen vooruit. Van baby naar dreumes in een handomdraai. Nog even en ze gaan de wereld buiten de werpkist ontdekken........ Wat een avonturen staan er nog te wachten! Ik wil er niets meer van missen!

Dominique weer thuis en blij! 

Samen delen, samen zorgen