4 Pups en een planning

Fred schrijft (alweer).

Planning is een mooi iets: Ik moet zelf wel eens een projectje plannen en een van de weinige dingen die je zeker weet is dat het nooit gaat aflopen zoals je dacht. Of dat nou qua timing of gebeurtenissen is: het wordt altijd anders.

Wat een inleiding....

Om maar met de deur in huis te vallen: het zijn er 4: puppy 1,puppy 2, puppy 3 en puppy 4 (we dachten, we doen eens origineel) en alleen 4 is een reutje.

Ik neem u mee naar gisterenochtend..... ik had de puppen op maandag besteld en daar flink geld op gezet, maar die dag evenals de dinsdag en woensdag gingen in stilte voorbij. Shiva begon wel steeds meer voortekenen te vertonen, maar het grote gebeuren was, ondanks een bezoek van coach/mentor/steun/oermoeder Francis, nog niet 'daar'.

Yvonne moest 's ochtends naar de dokter, ze had een ontsteking aan haar hand en dat liep volledig uit de 'hand'. Ze moest direct naar het ziekenhuis, de hand moest door chirurgie worden behandeld en ze kreeg te horen dat ze opgenomen moest worden.  Ik was gelukkig thuis aan het werk en Dominique had ook vrij genomen dus het heen en weer rijden naar ziekenhuis terwijl er op de honden werd gepast ging redelijk. Voor Yvonne een drama en stortte er iets in. Per uur stegen de kansen immers dat Shiva zou gaan bevallen en het was haar voorbereiding en haar bucketlist!

Gedurende de dag werd Shiva hijgeriger maar eigenlijk nog niets bijzonders aan de hand. Dominique kwam om een uur of 4 thuis om een lijstje met spullen voor de overnachting van Yvonne te halen, ik hielp haar door een weekendtas van zolder te halen. Toen we beneden kwamen lag er een plas in de kamer die ik snel op ruimde. En in de kraamkamer lag Shiva met puppy 1. Die was er net uitgefloept zonder dat er iemand van ons bij was. We vonden puppy 1 wel wat klein!
Daar zat ik dan: Dominique naar Yvonne toe; Yvonne intens verdrietig en een pup, en dus ook een moeder rijker.... Ik was wel zijdelings bij de voorbereidingen betrokken geweest, maar niet zo intensief als Yvonne!

Shiva deed het keurig, navelstreng, placenta, alles werd opgeruimd en we waren daar getuige van. Het pupje werd uitvoerig en langdurig gelikt. Yvonne was daar telefonisch bij. Francis werd op de hoogte gebracht en ook die was hartstikke blij.

Ik ben maar bij de kist gaan zitten en heb geprobeerd Yvonne zo veel mogelijk te laten meegenieten.

Toen begon natuurlijk ook het wachten op nummer 2.
In mijn eentje met Shiva.... Doerak en Sproet hielden zich meestal afzijdig hoewel Doerak af en toe zijn kop piepend liet zien (die wilde eten/plassen natuurlijk) en wilde ook aandacht (het is nou eenmaal een kind).

Hoe lang duurt het tussen 2 pups? Uurtje of twee had ik wel eens begrepen,  maar ik weet ook dat de natuur zich niet laat dwingen. Ik begreep dat een drinkende pup de weeën opwekt, maar wat ik ook probeerde (ik mag overal aankomen van Shiva) ik kreeg Pupje 1 niet aan die tepel. Of een heel dom hondje of een ongeduldig baasje.  Wat ook niet hielp was dat Shiva maar bleef schoonlikken:
Had ik de pup net mooi in positie, begon Shiva weer aan dat beestje te trekken!

Na ongeveer tweeënhalf uur braken de vliezen en na weer een dik half uur kon ik dan ook de persweeën zien.... wat een geweld!
Pupje 2 was groot: heel groot, vandaar dat het zolang duurde! en weer een teefje! Ze begon overigens vrijwel gelijk te drinken....

Shiva kon nu de aandacht verdelen en deed ook dit keurig!

Na een poosje kwam Dominique thuis en kon ik gelukkig weer wat meer ontspannen. Even gauw wat eten, met de andere honden wandelen (even frisse neus).

Pupje 3 ging sneller: die was er al om half 10. Een beetje dunnere versie van Pupje 2
We hadden altijd het idee dat het er 4 zouden worden dus begon het wachten.

Om plmn 24.00 braken de vliezen; Shiva kreeg het vreselijk zwaar te verduren, je zag de krachten gewoon wegvloeien. Om 01.00 nog geen pup, maar wel een uur nadat de vliezen waren gebroken dus in overleg met Francis dan maar de DA gebeld. Gelukkig wilde die wel komen.... En zoals je altijd zult zien was daar dan ook meteen, om 01.25 Pupje 4 , ik heb een klein beetje geholpen bij het laatste stukje. Gelukkig ook nog een reutje!

De DA afgebeld en dat vond Francis maar dom, maar Shiva en ik wisten zeker dat het voorbij was... En dat was het ook.
De Bastaja teven krijgen na al dat werk altijd een beetje advocaat met slagroom en die traditie hebben we besloten te volgen. Dominique en ik zijn gaan schoonmaken en hebben er ook maar een borrel op genomen.
Ik denk dat ik alles bij elkaar een kleine 500 whatsappen naar Francis en Yvonne heb gestuurd, en heel veel gebeld.
Dominique,Francis, Yvonne en ik en vooral Shiva waren kapot toen we om een uur of 3 gingen slapen...maar ze zijn er....bijna volgens planning toch??