Fred schrijft (alweer).
Planning is een mooi iets: Ik moet zelf wel eens een
projectje plannen en een van de weinige dingen die je zeker weet is dat het
nooit gaat aflopen zoals je dacht. Of dat nou qua timing of gebeurtenissen is:
het wordt altijd anders.
Wat een inleiding....
Om maar met de deur in huis te vallen: het zijn er 4: puppy
1,puppy 2, puppy 3 en puppy 4 (we dachten, we doen eens origineel) en alleen 4
is een reutje.
Ik neem u mee naar gisterenochtend..... ik had de puppen op
maandag besteld en daar flink geld op gezet, maar die dag evenals de dinsdag en
woensdag gingen in stilte voorbij. Shiva begon wel steeds meer voortekenen te
vertonen, maar het grote gebeuren was, ondanks een bezoek van
coach/mentor/steun/oermoeder Francis, nog niet 'daar'.
Yvonne moest 's ochtends naar de dokter, ze had een
ontsteking aan haar hand en dat liep volledig uit de 'hand'. Ze moest direct
naar het ziekenhuis, de hand moest door chirurgie worden behandeld en ze kreeg
te horen dat ze opgenomen moest worden.
Ik was gelukkig thuis aan het werk en Dominique had ook vrij genomen dus
het heen en weer rijden naar ziekenhuis terwijl er op de honden werd gepast
ging redelijk. Voor Yvonne een drama en stortte er iets in. Per uur stegen de
kansen immers dat Shiva zou gaan bevallen en het was haar voorbereiding en haar
bucketlist!
Gedurende de dag werd Shiva hijgeriger maar eigenlijk nog
niets bijzonders aan de hand. Dominique kwam om een uur of 4 thuis om een
lijstje met spullen voor de overnachting van Yvonne te halen, ik hielp haar
door een weekendtas van zolder te halen. Toen we beneden kwamen lag er een plas
in de kamer die ik snel op ruimde. En in de kraamkamer lag Shiva met puppy 1.
Die was er net uitgefloept zonder dat er iemand van ons bij was. We vonden puppy 1 wel wat klein!
Daar zat ik dan: Dominique naar Yvonne toe; Yvonne intens verdrietig en een pup, en dus ook een moeder rijker.... Ik was wel zijdelings bij de voorbereidingen betrokken geweest, maar niet zo intensief als Yvonne!
Shiva deed het
keurig, navelstreng, placenta, alles werd opgeruimd en we waren daar getuige
van. Het pupje werd uitvoerig en langdurig gelikt. Yvonne was daar telefonisch
bij. Francis werd op de hoogte gebracht en ook die was hartstikke blij. Daar zat ik dan: Dominique naar Yvonne toe; Yvonne intens verdrietig en een pup, en dus ook een moeder rijker.... Ik was wel zijdelings bij de voorbereidingen betrokken geweest, maar niet zo intensief als Yvonne!
Ik ben maar bij de kist gaan zitten en heb geprobeerd Yvonne
zo veel mogelijk te laten meegenieten.
Toen begon natuurlijk ook het wachten op nummer 2.
In mijn eentje met Shiva.... Doerak en Sproet hielden zich meestal afzijdig hoewel Doerak af en toe zijn kop piepend liet zien (die wilde eten/plassen natuurlijk) en wilde ook aandacht (het is nou eenmaal een kind).
Toen begon natuurlijk ook het wachten op nummer 2.
In mijn eentje met Shiva.... Doerak en Sproet hielden zich meestal afzijdig hoewel Doerak af en toe zijn kop piepend liet zien (die wilde eten/plassen natuurlijk) en wilde ook aandacht (het is nou eenmaal een kind).
Hoe lang duurt het tussen 2 pups? Uurtje of twee had ik wel
eens begrepen, maar ik weet ook dat de
natuur zich niet laat dwingen. Ik begreep dat een drinkende pup de weeën
opwekt, maar wat ik ook probeerde (ik mag overal aankomen van Shiva) ik kreeg
Pupje 1 niet aan die tepel. Of een heel dom hondje of een ongeduldig baasje. Wat ook niet hielp was dat Shiva maar bleef
schoonlikken:
Had ik de pup net mooi in positie, begon Shiva weer aan dat beestje te trekken!
Had ik de pup net mooi in positie, begon Shiva weer aan dat beestje te trekken!
Na ongeveer tweeënhalf uur braken de vliezen en na weer een
dik half uur kon ik dan ook de persweeën zien.... wat een geweld!
Pupje 2 was groot: heel groot, vandaar dat het zolang duurde! en weer een teefje! Ze begon overigens vrijwel gelijk te drinken....
Pupje 2 was groot: heel groot, vandaar dat het zolang duurde! en weer een teefje! Ze begon overigens vrijwel gelijk te drinken....
Shiva kon nu de aandacht verdelen en deed ook dit keurig!
Na een poosje kwam Dominique thuis en kon ik gelukkig weer wat meer ontspannen. Even gauw wat eten, met de andere honden wandelen (even frisse neus).
Na een poosje kwam Dominique thuis en kon ik gelukkig weer wat meer ontspannen. Even gauw wat eten, met de andere honden wandelen (even frisse neus).
Pupje 3 ging sneller: die was er al om half 10. Een beetje dunnere versie van
Pupje 2
We hadden altijd het idee dat het er 4 zouden worden dus begon het wachten.
We hadden altijd het idee dat het er 4 zouden worden dus begon het wachten.
Om plmn 24.00 braken de vliezen; Shiva kreeg het vreselijk zwaar te verduren, je
zag de krachten gewoon wegvloeien. Om 01.00 nog geen pup, maar wel een uur nadat
de vliezen waren gebroken dus in overleg met Francis dan maar de DA gebeld.
Gelukkig wilde die wel komen.... En zoals je altijd zult zien was daar dan ook
meteen, om 01.25 Pupje 4 , ik heb een klein beetje geholpen bij het laatste
stukje. Gelukkig ook nog een reutje!
De DA afgebeld en dat vond Francis maar dom, maar Shiva en
ik wisten zeker dat het voorbij was... En dat was het ook.
De Bastaja teven krijgen na al dat werk altijd een beetje advocaat met slagroom en die traditie hebben we besloten te volgen. Dominique en ik zijn gaan schoonmaken en hebben er ook maar een borrel op genomen.
Ik denk dat ik alles bij elkaar een kleine 500 whatsappen naar Francis en Yvonne heb gestuurd, en heel veel gebeld.
Dominique,Francis, Yvonne en ik en vooral Shiva waren kapot toen we om een uur of 3 gingen slapen...maar ze zijn er....bijna volgens planning toch??
De Bastaja teven krijgen na al dat werk altijd een beetje advocaat met slagroom en die traditie hebben we besloten te volgen. Dominique en ik zijn gaan schoonmaken en hebben er ook maar een borrel op genomen.
Ik denk dat ik alles bij elkaar een kleine 500 whatsappen naar Francis en Yvonne heb gestuurd, en heel veel gebeld.
Dominique,Francis, Yvonne en ik en vooral Shiva waren kapot toen we om een uur of 3 gingen slapen...maar ze zijn er....bijna volgens planning toch??
Van harte gefeliciteerd van ons allemaal! We hebben zo met jullie meegeleefd. We komen snel een keer op kraamvisite. Nu eerst hopen dat Shiva wat aansterkt en vooral dat Yvonne snel naar huis mag!!!!! Dikke knuffel van de Polsjes en de hele roedel!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om nu het hele verhaal te lezen. Geweldig geschreven. Wat intensief zeg. Poeh. We hebben zo meegeleefd met Shiv en met Yvonne. Fred, petje af ook voor jou! :) En superrespect voor mama Shiv! Greetz en knuff voor alle 7 honden in jullie huis, Micha en Lia
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd met 4-tal . Goed gedaan Fred en Dominique. Yvon,sterkte met je hand en dat je verder maar fijn mag genieten van je pupsels.
BeantwoordenVerwijderenO ja van Christa hé. Zie dat ik hier als Stenka nog sta. ;-)
Verwijderen