Twee kalkoenen en een kluif

Vakantie thuis is voor Doerak helemaal het einde. Niemand hoefde te werken of naar school, aandacht in overvloed dus. Het Kerstdiner leverde van alles op wat nog nooit geproefd was. We weten nu dat kalkoenlever voor Doerak niet hoeft. Appelschillen daarentegen kan je om vechten. Maar het lekkerste was wel de kluif die hij tijdens ons hoofdgerecht kreeg. Dat Sproetje met zijn exemplaar er vandoor ging, slepend over de grond omdat het te zwaar was voor haar bekkie, mocht de pret niet drukken. Ook het kleine kluifje van haar was heerlijk.
Op Tweede Kerstdag mocht Doerak mee naar Bella. Vol overgave (we hebben inmiddels bedacht dat Doerak alles doet vol overgave) begon hij met Bella te spelen in de tuin. Dat was even schrikken voor Bella. Die tanden is zij natuurlijk niet gewend en haar rennen was dan ook bedoeld om een schuilplek te vinden. Arme Bella; Doerak vond haar overal. Zelfs achter de rhododendrons (Bella zonder nachtjapon achter....). Gelukkig hield hij zich tijdens het diner rustig.
Beide dagen heeft hij zich voorbeeldig gedragen. Veel mensen om hem heen, maar geen moment angstig. Of zelfs terughoudend. Hij overzag alles rustig en zocht een plek op bij mensen die hij het beste kent.
De dag na Kerst was er weer bezoek en begon de logeerpartij van ons neefje en nichtje bij ons. Nog steeds niets aan de hand. Sacha is al 14 en fysiek erg groot. Hij kan goed overwicht houden over Doerak. Maar Nina is pas 4. Dat moet je wel in de gaten houden. Doerak was echter lief en zachtjes. Even duwen met de neus, en daar bleef het dan wel bij. Lief gezicht, zo'n klein meisje met haar arm over zijn schouder. Ogen op gelijke hoogte........
En toen werd het woensdagochtend...... Een voor een kwam er een kind uit bed rollen, slaapdronken wandelend naar de koelkast. Als eerste Nina natuurlijk. FEEST voor Doerak, ze is er nog! Blij als een kind. En het kind? Bang als een Saarloos zou ik bijna zeggen. Was het niet een poot tegen haar buik, dan waren het wel de tanden langs haar handje. Haar gezichtje vertrok meerdere malen en alleen dankzij snelle troost bleven de waterlanders achterwege. Opluchting bij haar toen er puber na puber beneden kwam en Doerak's aandacht verdeeld werd over alle kinderen in huis. En een speelgoedje kopen in de winkel doet natuurlijk ook veel wonderen. Doerak heeft dat wilde ruim een dag volgehouden, alsof alle energie van de dagen ervoor er alsnog uit moest.

Ik heb die film al gezien, maar ik zal je wel beschermen hoor.