Laat maar komen, die kou!

De winter is nog steeds niet begonnen, mijn nieuwe snowboots staan nog maagdelijk op het schoenenrek. Ik was er dit jaar vroeg bij en heb een paar gevonden waar je zowaar uit de zool spikes kan toveren. Leek me wel handig met een hond als Doerak. Ons huis staat op een bergje en als het gaat vriezen is het sowieso al een kunst om bij de deur te komen. Of andersom, veilig de straat te bereiken. Ik bespaar mezelf de uitdaging om dat met Doerak te proberen. Alhoewel het er wel grappig uit zal zien, denk ik zo.....
Wat mij betreft mag de vorst dus wel beginnen, ik ben de modder en nattigheid zat. Lekker weer een blauwe strakke lucht, frisse neus. Beide honden zijn er ook klaar voor. Hun vacht is dikker en er zit meer spek op hun lijf. Sproetje is te enthousiast geweest met het opbouwen van een extra laagje. Zij eet en snoept veel te veel. Het bekende effect van een sterilisatie..... Doerak is nog steeds pezig, maar hij is de afgelopen weken meer dan een kilo per week aangekomen. Hij weegt nu 31 kilo. Wanneer je hem stevig masseert, voel je de spieren onder je vingers rollen. En als hij zijn achterpoten strekt, liggend op de grond, is hij langer dan ik. En zeg nou niet dat dat meer over mijn lengte zegt dan de zijne. Ik heb er jaren over gedaan om dat te bereiken!

Doerak overweegt om ook op volleybal te gaan. Gaat me dat lukken, dat net?