Doerak wringt zijn kop tussen onze gezichten om vervolgens met volle teugen te genieten van de stereo-opstelling. De man aan de ene zijde en de vrouw aan de andere. Wat wil je nog meer? Ja, misschien het kind aan je voeten, maar dat zou toch echt een beetje te gek worden. Alhoewel...... wat hem betreft vast niet.
Ook dit doet hij met overgave en dat maakt het heel aandoenlijk. Hij stapt de bank op, parkeert zijn lichaam tegen de leuning, en duwt gewoon zijn kop tussen ons in. Ons lachen werkt als een lik-commando. Het liefst met lange halen, waardoor mijn bril al snel in mijn haren belandt. Triomfantelijk zakt zijn lijf in elkaar en vlijt hij zijn kop op mijn schoot, als Fred ergens anders gaat zitten. Ach, mannetje, het mag natuurlijk niet, maar het is zo lief! Ik noem het voorlopig gewoon "kleutergedrag". Dat geeft mij een excuus om niet te streng te zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten