Doerak begrijpt dat rondje lopen nog niet echt. Is ook lastig, want deels zitten er deuren tussen. Maar de huiskamer en de bibliotheek zijn open, en dat gebruikt hij dan ook naar hartenlust. Wanneer ik aan het koken ben, neemt hij zijn positie bij één van die openingen in en wacht af. Uiteraard ligt hij verdekt opgesteld, zijn kop steekt nog net om de hoek. En alhoewel ik natuurlijk donders goed weet dat hij ergens is, ben ik niet altijd alert. Bovendien probeert hij alleen etenswaren van het aanrecht te pikken als er niemand in de buurt is. Dus doorgaans is alles veilig, zolang ik er maar ben. Tot voor kort.......
Een bord vol ribkarbonaadjes lag te wachten om de pan in te gaan. Lekker gekruid, naast het gasfornuis. De afstand tussen gasfornuis en gootsteen is nog geen meter groot. Geen belemmering om heen en weer te gaan, ik doe het bijna zonder een stap te verzetten. Hoe meneertje koekepeertje het voor elkaar heeft gekregen om toch langs mijn benen te glippen mag Joost weten. Ik hoorde "plok" en zag alleen de meest verontwaardigde Saarloos die ik me maar kan voorstellen. Met een karbonaadje tussen zijn voorpoten op de grond. De geur van mosterd was blijkbaar niet boven de geur van vers vlees uitgegaan en daar was hij voor gegaan. Maar de smaak van die mosterd....... dat was hem te heftig. Tja, van die dingen. Ben benieuwd of hij dit gaat onthouden.
Al wandelend komt Sproet onder Doerak uit. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten