Doerak

Doerak

maandag 16 april 2012

Sproetje's geduld wordt zwaar op de proef gesteld

Dat het leven van een Kooikerhondje, samenwonend met een Saarloos, niet over rozen gaat, wisten we al. Sproetje's geduld wordt al maanden op de proef gesteld. En niet alleen haar geduld...... ook haar velletje en ledematen. Een paar maanden terug heeft zij een week op pijnstillers gezeten, omdat Doerak in zijn enthousiasme haar nekwervels iets had verschoven en daarmee een zenuw had geraakt. Dat was wel de ergste blessure tot nog toe. Ze kan sindsdien niet meer met halsband lopen. Regelmatig vind ik een korstje of bultje op haar huid. Ongetwijfeld veroorzaakt door zijn enorme tanden of poten. En gisteren was het weer zover, Sproet zwaar de klos. Een rustig beginnend spelletje wordt al gauw voor haar te heftig. Zij corrigeert hem wel, maar hij blijft terugkomen. Uiteindelijk liep ze maar richting haar eigen bench. Doerak had andere plannen, dus stiefelde achter haar aan, al happend naar haar billen. Misschien was het voor hemzelf ook wel een verrassing dat hij beet had. Voor Sproet in ieder geval, gezien het feit dat ze doorliep. Althans, zo heb ik het voorval maar gereconstrueerd. Haar kreet ging door merg en been, zo hard en zo hoog. Doerak probeerde uit alle macht dicht bij haar te blijven, maar Do en ik sprongen er natuurlijk bovenop. Arme Sproetje, haar rechter achterpoot helemaal verkrampt en haar koppie ook, van de pijn. Zij heeft een lichte mate van PL en ofschoon ik haar knie gewoon kon aanraken en masseren, zat het ons toch niet lekker. Toen het na een uurtje nog niet over was, heb ik toch maar de dierenarts gebeld. Op naar Utrecht, zij en ik. Inmiddels liep ze weer wat beter, maar de dokter merkte dat haar heup niet helemaal in orde was. Gelukkig niet haar knie, maar al met al wel vervelend. Met een pijnstiller voor de komende dagen moet het allemaal vanzelf over gaan.
En Doerak? Tja, die heeft vanaf het moment dat Sproet en ik weg waren hevig stampij gemaakt. Piepen, heen en weer lopen, turen door de ramen. Sproetje van huis is wel het ergste wat hem kan overkomen. Die onrust in hem is de rest van de dag gebleven, ook nadat wij terug waren.

Sproetje met haar grijze haartjes

Geen opmerkingen:

Een reactie posten