Lente - nieuw begin

Heel voorzichtig verschijnt er een licht groen kleurtje op de bomen. Alsof iemand met een bibberhand het penseel heeft vastgehouden. Bang om het te groen te maken. De geur van rottende bladeren maakt plaats voor een frisse lentegeur. De eerste bloesem verschijnt aan de bomen en bloembolletjes zoeken weer hun weg naar het licht. Het is Lente! De kou snijdt nog wel aan je handen, maar dat geeft ons weer een goede reden om toch wat te mopperen. Een dag niet gemopperd is een dag niet geleefd, nietwaar?
Dat Doerak nu niet naar het bos kan, is dan ook niet alleen voor hem vervelend. Ik mis de "gedwongen" wandelingen, de pauze van mijn werk, het onthaasten. Ongemerkt is het ritueel van een stevige boswandeling mijn medicijn en motivator geworden. Het is net alsof de dag opnieuw begint, wanneer ik na ons uitje en na de lunch weer mijn plekje achter de computer opzoek. Honden voldaan aan mijn voeten en vol energie verder met werk.
Gisteren besloot ik daarom om toch weer een poging te wagen. Gewapend met dochter én met een zak vol snoepjes. Als Grand Finale stelde ik me een hond voor die boven alles een lekkere pensstaaf wil, dus ook die lekkernij ging mee. Direct bij aankomst in het bos toverde Doerak zijn zondagse lach op zijn gezicht. Van oor tot oor. Do en ik keken elkaar nog even aan. Laten we hem nu echt los? Wat is ons noodplan? Maar er was natuurlijk geen weg meer terug. Zoals we inmiddels gewend zijn, keek hij ons nog even aan. Om vervolgens in een galop zoals hij nog nooit heeft laten zien door de bossen te rennen. Zijn lichaam volledig gestrekt, als een rechte verticale streep, al springend over struikgewas en boomstronken. Wat was hij blij, eindelijk vrij! Alsof hij ons wilde belonen voor de geste, bleef hij bij ons in de buurt. En kwam hij, jawel, het is echt waar, na ruim een half uur netjes op de pensstaaf af.
Vandaag durfden Fred en ik voor de herhaling te gaan. Het uitzinnige van gisteren liet hij niet meer zien. Daarvoor in de plaats wel een mate van nonchalance, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat hij veel bij ons loopt. Dichtbij blijft, en netjes terugkomt op bevel. En wederom liet hij zich zonder problemen aanlijnen.