Laatste familiedag!

De ochtend begint als iedere andere in de voorgaande weken; slaapdronken bereid ik me voor op een poep kannonade van jewelste nog voor ik het koffiezetapparaat kan bereiken. Als ik beneden kom slaak ik een diepe zucht. Nou ja, het ging meer van: #$^$#%&%$ en nog meer bommen en granaten; een van de volwassen honden heeft een cadeautje achter gelaten. Pal achter de huiskamerdeur, die Shiva inmiddels al voor mijn komst heeft open gemaakt. En ja, je raadt het goed, de deur draait over de drol heen. De puppen gillen alsof hun leven ervan af hangt. Ik probeer de stemmetjes te onderscheiden, dat is een soort sport van mij geworden. Hahaha, die Drogo! Hij komt er nauwelijks bovenuit! De geuren dringen mijn neus binnen, maar het maakt me niet meer misselijk. De puppen vechten om als eerste bij mij te zijn en staan verlangend te trappelen om opgetild te worden. "Ja, ja, het is al goed" helpt niet. Met poepbesmeurde pootjes trekken ze aan mijn ochtendjas, ze zijn te wild om de bak in te stappen, dus ik til ze een voor een op. Even op schoot, even knuffelen, en ze zijn weer gerust gesteld. Niet voor lang, maar de bak vraagt dringend om verschoning. Dus, gewapend met beenwarmers stap ik over de rand. Oef, wat een zootje. En nu komt dan het echte opvoedwerk: vetbed uit de bak en de kranten eronder mogen niet meegenomen worden. Sterker nog: de werpkist is even verboden terrein. "Uh-uh" is het commando, afgewisseld met "nee". Nou, ik kan je vertellen dat er heel veel "uh-uh"'s vallen, mijn beenwarmers al meerdere malen tot over mijn voeten worden getrokken en de overlap van mijn ochtendjas ook interessant onderzoeksmateriaal is geworden. Pas als ik echt boos word zijn ze even onder de indruk van me. Net genoeg om de kist te soppen en opnieuw in te richten. Al zwabberend over het zeil laat ik ze meespelen met het sopdoekje, blij dat ze de opening van mijn ochtendjas even vergeten zijn.
Nu nog de poep in de huiskamer......
Verlangend kijk ik naar het koffiezetapparaat, maar ze hebben geen pardon. Er moet gegeten worden, en wel NU! "Ja, ja, het is al goed" wordt nu afgewisseld met "ja, ja, bijna klaar" en "nog eventjes" en dan kan het ritueel van de maaltijd weer beginnen. Ze storten zich op het bord, maar al snel doen Daenerys en Arya een stapje terug. De dametjes eten graag uit de hand, koesteren zich in de extra aandacht die dat oplevert. Arya is inmiddels verrukt als ik een stukje vlees voor haar neer leg. Drogo volgt na verloop van enkele minuutjes zijn zusjes en het wordt een spelletje om als eerste bij een van mijn handen te komen. Opvoedkundig ongetwijfeld onjuist, maar wat hebben we zo een plezier! En ach, ze leren zo in ieder geval dat de mensen altijd aan het eten mogen komen.
En dan lekker buiten spelen. Voor mij eindelijk het moment om er een kopje koffie bij te nemen en ik geniet, met winterjas en al over mijn badjas, van het spel. Zo! Dat was weer het begin van de dag. Beetje moe, maar ik hoef nog maar 15 uur.
De dag verloopt verder als anders, maar ergens onder de oppervlakte sluimert onrust. Het is de laatste dag van ons samen, als complete familie. Morgen en overmorgen vertrekken de puppen naar de nieuwe eigenaren. We weten dat natuurlijk al weken, en leven daar ook naar toe. Maar vandaag voelt het allemaal een beetje raar. Ik probeer me te verheugen op een grote schoonmaakbeurt van de bibliotheek. De boekenkasten zijn al weken onbereikbaar door de kraamkamer en het stof wappert om onze oren. Maar ik kan het voordeel van een schone kamer nog niet echt zien. En de rommel in de rest van het huis lijkt ook onbelangrijk. Ik zie daarvoor in de plaats een leegte, en dat maakt me wankel. Meerdere malen schud ik het van me af en geniet zo veel en zo vaak mogelijk van de puppen. Als Dominique een dag eerder thuiskomt om nog even met alle puppen samen te zijn, besluiten we lekker veel foto's van ze te maken. En je zal net zien dat zowel beide ouders als alle pupjes er gewoon enorm hun best voor deden! Wat een familie!

En als kleine afsluiter van ons samenzijn maken we nog wat kiekjes in de kraamkamer. We hebben genoten de afgelopen maanden! Onze kleine puppenwuppen zijn groot en vliegen uit. Dankjewel, lieve Shiva en Doerak, dat we dit konden doen!

Nieuwe puppeneigenaren: veel plezier de komende jaren! Wat zullen jullie genieten. Ik heb iedere pup ingefluisterd: "ook al zijn we niet samen, ik ben altijd bij je!". Je krijgt er dus iets van mij bij!
En voor alle mensen die nog graag langs hadden willen komen, maar wat niet meer lukte door de drukke, superdrukke agenda: Arya, Daenerys en Drogo zeggen: Doei! We moeten nu eerst even echt belangrijke dingen doen, avonturen beleven en groot worden. Maar ooit, ja misschien ooit, zie je mij schitteren in een film. Of lees je van wat we voor kinderen kunnen betekenen. Of hoor je gewoon van onze eerste baasjes hoe het ons vergaat!

Past echt nog en nog steeds om op te vreten!