Vanuit dat besef schiet ik bij tijd en wijle in de stress. Eerlijk is eerlijk. Dan kan me die dimensie gestolen worden en pieker ik me suf hoe we hem terug moeten laten komen na een wandeling. Er zit een stijgende lijn in, maar het gaat zรณ langzaam. We proberen van alles uit, volgen ons gevoel en proberen het ook rationeel te benaderen. Telkens wanneer we denken dat we de juiste methode te pakken hebben, resultaat boeken, dan draait er weer iets om waardoor we terug zijn bij af. Zo heeft het al geen zin meer om iemand naar het bos te laten komen om hem uit zijn film te halen. Diegene wordt gewoon figurant en hij houdt zelf de regie. Gebruik maken van andere honden en het samen spelen werkt niet meer. Koekjes, worsten of what so ever, werkt niet. De andere kant op gaan werkt niet. Gewoon vertrekken met auto of lopend werkt niet. De aandacht vasthouden tijdens de wandeling werkt niet. Superblij zijn als hij komt werkt niet. Gewoon een eenvoudige beloning werkt niet. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Zolang we het voor kunnen zijn, is er niets aan de hand. Dan heeft hij lekker gerend en kunnen we hem aanlijnen (wat eerder dan strikt noodzakelijk). Maar zodra hij het in zijn kop krijgt, uit eigenzinnigheid ons wel blijft volgen maar niet laat aanlijnen, dan is het einde zoek. Die eigenzinnigheid willen we beslist niet kwijt, dat was een van de dingen die ons juist aantrok. Het mag alleen niet allesbepalend zijn, en dat is het nu vaak wel tijdens het wandelen. De balans is eruit en mijn plezier om op pad te gaan wordt daardoor minder groot.
Ik kan me er nog steeds niet bij neerleggen dat dit nooit zal veranderen. Van sommige mensen horen we dat natuurlijk wel. Komt bij alle rassen voor. En dat geloof ik ook. Maar ik zie nog steeds veel te graag een toekomst met twee honden die ons gewoon volgen, letterlijk en figuurlijk. Met een harmonieuze verstandhouding, waarin er over en weer respect is en duidelijk is wat ieders rol is in de roedel. Doerak is nog lang niet volwassen en die harmonie kan er daarom nog niet zijn. Of misschien ben ik wel naief, en zullen al onze pogingen om niet zijn. De naam Klaas Wijnberg valt hier inmiddels vaker. We hebben hem en zijn Saarloos Wolf in oktober vorig jaar ontmoet op Ameland. Zijn methode spreekt ons aan, zijn tarieven wat minder. Maar misschien stappen we die drempel over....... Eerst maar eens zijn boek lezen.Ondertussen blijven we natuurlijk volop genieten van al het leuke en mooie dat Doerak ons wel brengt. Gelukkig te veel voor woorden!
 |
| Thorgal (links) en Doerak (tweede van rechts) met 2 andere honden op het strand |
Klaas Wijnberg is goed,maar geen heilige en zijn Saarloos is van heel andere type als jullie Doerak.Die hond is ook al ruim volwassen en die had op leeftijd van Doerak al vele vechtpartijen met andere honden achter de rug Volgens hem opvoedkundige gevechten,maar ik vind het persoonlijk niet normaal voor een SWH.Storm heeft nog nooit hoeven vechten.Dit vertelde hij trouwens tijdens een lezing en hij wist dus niet dat ik op dat moment 3 SWH thuis had zitten.In discussie gaan mocht niet,dus dat was makkelijk.
BeantwoordenVerwijderenDenk dat je beter eerst wat meer tijd en energie in opzoeken van andere SWH's kan steken en vooral mee op wandelingen en bijeenkomsten gaan.
Heb je trouwens al eens halsband met een stuk touw er aan geprobeerd ? In het begin 5 meter en steeds korter.Alleen soms heb je van die slimmerikken die zich met 50 cm nog wel laten pakken en als het touw er af is niet meer.Maar dat zijn meestal de teven.
Hier luisterd eigenlijk alleen Kaatje altijd meteen.Rana ging goed,maar aangezien papa Storm niet echt een sneller komer is,begint die ook al traag te komen.Bij Storm spel ik wel eens zijn naam en dan komt hij wel.Waarom ? Geen idee.
Maar denk dat ook met de wandelingen van jullie je veel meer op de negeer toer moet.Niks zeggen,tijdens wandelen,af en toe eens aanlijnen.Gewoon stukje aangelijnd lopen en weer los.En nooit,maar dan ook nooit wachten tot eind van de wandeling met aanlijnen,dat is vragen om moeilijkheden.Altijd stuk voor het einde en nooit op dezelfde plaats.En alsjeblieft niet overdreven belonen,daar kunnen meeste SWH's helemaal niet tegen of ze worden hyper of ze worden terughoudend.
Een SWH doet liever normaal,dan doe je al gek genoeg.
Thx! Dat spellen van de naam is wel heel creatief bedacht! Ga ik zeker proberen. En jouw andere tips natuurlijk ook, maar ik ben bang dat dat herhalingen van zetten zijn. Ben toch blij dat je ze noemt, zal me daar nog meer op gaan concentreren.
VerwijderenBalen voor je, begrijp dat je hier echt soms even helemaal genoeg van hebt. Ik heb helaas geen echte adviezen. Neem aan dat je het allemaal al eens geprobeerd hebt. Kun je niet een heel nieuw gebied opzoeken? Misschien wat verder rijden maar wellicht dat dat helpt.
BeantwoordenVerwijderenNicht schlecht! Heb alle verschillende ingangen van bos en hei al geprobeerd, maar echt nieuwe gebieden niet. Thx!
VerwijderenPffff, tja, dat zijn van die dingen....
BeantwoordenVerwijderenOnze lieve saarlooswolfhonden, je kunt niet zonder ze, maar.... soms ook niet met ze !!!!!! Probeer het te bekijken vanuit een positieve hoek. Wat zul jij leren geduld te hebben.
Mmmm, wat je nou weer met zo'n domme opmerking moet weet ik ook niet. Ik zeg maar wat, in de hoop dat je weer een poosje kunt volhouden. Succes ermee!
Helemaal waar, het zouden mijn woorden kunnen zijn! Naar een ander dan. Gelukkig dat jij het even naar mij onder woorden brengt. Thx!
VerwijderenHoi, tips heb ik niet echt voor je alleen weet ik uit ervaring dat er veel verschillen zijn in gedrag en gedachtengang van onze lieve hondjes. Wij hebben 3 SWH's waarvan Nikita het beste luistert, ze volgt goed, blijft altijd in de buurt en als je roept staat ze naast je. Dan hebben we Amigo, een eerste klas Clown. Het stukje wat je geschreven hebt kan net zo goed over hem gaan. Hij is inmiddels 5 jaar en gaat vrijwel nooit meer los, alleen als we met SWH wandelingen meegaan want dan komt hij vaak bij ons buurten en kunnen we hem aanlijnen. Dexter, het broertje van Thorgal is weer anders, hij blijft ook in de buurt gaat niet snel naar andere honden en als hij dat wel doet en die hebben geen intresse dan komt hij weer terug. Laat zich makkelijk aanlijnen en is ook heel gemoedelijk.
BeantwoordenVerwijderenZo zie je 3 verschillende karakters en de 1 is makkelijker dan de ander. Met Amigo hebben we ook van alles geprobeerd maar hij trekt gewoon zijn eigen plan. Hij houdt ons wel altijd in de gaten en zal nooit echt ver weg gaan maar als hij los is gaan meteen de wortels in zijn oren en denkt bekijk het maar.
Welkom Remco! Leuk dat je op Doerak's blog verschijnt! En jouw beschrijving van je roedel is even welkom als een handvol tips, dat kan ik je zeggen.
BeantwoordenVerwijderenThx!
Goh, ik kan me voorstellen dat je hier van baalt want er is toch niets leuker dan dat je de honden los kunt laten in het vertrouwen dat ze altijd weer bij komen. Tja tips, moeilijk om te geven want elke hond is anders. Ik heb dit probleem gelukkig nooit gehad, noch met de herders, noch met Odin.
BeantwoordenVerwijderenHet boek van Klaas Wijnberg heb ik ook gelezen. Ik ben het wel voor een deel eens met zijn aanpak, maar ook weer niet helemaal. Ik weet inmiddels wel dat heel veel afhangt van de relatie tussen de hond en zijn baas. Zelf wandel ik dagelijks door de bossen en heb de honden altijd los. Ik roep ze zelden of nooit, loop gewoon altijd door. Ik maak tijdens de wandeling wel veel contact met de honden. Kijk regelmatig naar ze om en zij naar mij, maar ga nooit achter ze aan. Ik heb wel gemerkt dat Odin als SWH niet zonder meer altijd meteen komt maar als ik dan doorloop, komt ie toch. 't Is wel zo dat hij pas 8 maanden is en misschien later ook meer zijn eigen plan gaat trekken, maar vooralsnog gaat het met hem gelukkig niet anders als met de herders.