ZE zijn overal

De straten zijn nat, maar Moedertje Natuur gooit daar nog een hagelbui overheen. De steentjes ketsen om mijn enkels en de wind giert door mijn haren. Ik trek mijn nek een beetje in, sluit mijn ogen zo ver mogelijk. Niet helemaal, want ik moet de omgeving goed in de gaten houden. ZE staan op de loer en kunnen elk moment toeslaan. Ik moet op mijn qui vive blijven, want als ik het niet doe........... Het zijn niet de minste monsters, moet je weten. Een trol is er niets bij! Ze kunnen uit een gebouw komen, of achter een boom vandaan. Ze kunnen zelfs getransformeerd zijn als mens! Le-vens-ge-vaar-lijk. Ik doe een poging om mijn gezelschap in veiligheid te brengen. Maar zij zijn te druk met akkefietjes. Ik durf geen geluid te maken om hun aandacht te trekken. Dat kan ZE ook wakker maken. Dan maar "ieder voor zich". Ik zoek mijn toevlucht tot....... Bommen en granaten! Er is niets waar ik kan schuilen. Ik gooi alles in de strijd, zet mijn volle gewicht en alle kracht die ik heb in mijn tuigje en begin te trekken. "Naar huis, naar huis" dreunt het in mijn hoofd en ik gebruik die cadans om sneller weg te komen. Mijn vrouwtje zet de lijn vast aan de halsband, maar ik laat me daar niet door afremmen. Het is ook voor haar bestwil. Domme, domme vrouw. De dorpsstraat is werkelijk niet zo veilig als het lijkt!



Wij zijn hier voor de inspectie. Zijn ZE ook hier?



NEE, NEE! Code rood, code rood!