Soms lijkt het wel alsof alles met Doerak alleen maar leuk, grappig, schattig en lief is. Zo bedacht ik mij het afgelopen weekend. De leuke gebeurtenissen geven natuurlijk ook de meeste inspiratie, en blijven gelukkig ook het meeste hangen. Maar dat wil niet zeggen dat we niets te mopperen hebben op die apenkop.
Neem nou het fenomeen zindelijk worden. Doerak kan daar gewoon een loopje mee nemen! Het lijkt soms een machtsmiddel te zijn; als ik mijn zin niet krijg, dan plas ik toch gewoon. Of het fenomeen kijken en spelen met de tanden. Het gebit is niet meer zo scherp, gelukkig. Maar dat neemt niet weg dat het reuze irritant is. En pijn doet.
Maar als hij je dan aankijkt, met die "kan ik er wat aan doen" ogen, dan is het moeilijk lang boos te zijn. Hij komt het ook altijd goedmaken. Geeft een lik over je hand, en gaat aan je voeten liggen. Of hij zoekt een speeltje op, in de grote ketel. Neemt die dan mee naar zijn mand en wringt zichzelf in de meest kromme bochten ermee. Hilarisch gezicht als hij het speeltje ook weer opruimt en met grote precisie een ander zoekt! Tja, wat zal ik zeggen. Het is in ieder geval nooit saai.
 |
| "Superflos, beetje weinig touwtjes alleen..." |
 |
| "Wat nou?" |
 |
| "Kan ik er wat aan doen? Het lag hier gewoon hoor." |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten