Sproetje's houding naar Doerak begint te veranderen. Van een heel tolerant hondje, dat liever uren onbereikbaar onder een stoel blijft liggen dan de confrontatie aangaan, naar een driftig van zich af bijtend Kooikertje. Zij is nooit bang geweest van hem, corrigeerde hem al wanneer hij te ver ging. Maar haar grenzen zijn duidelijk sneller bereikt dan een week geleden. Ik herinner me het commentaar van Klaas Wijnberg toen zijn hond Wolf Doerak terecht wees voor de te enthousiaste benadering van hem. Dat ging ook gepaard met gegrom en happen. Minder fel dan Sproet doet en het duurde ook minder lang, maar Sproet moet haar formaat wat compenseren. En Sproet is een teefje, die zijn altijd wat feller. Of misschien kan ze door haar onzekere inborst wat lastiger de juiste dosering vinden. Wie zal het zeggen? Puur gevoelsmatig laat ik het maar gebeuren. Ik grijp pas in als het te lang duurt en ik merk nu al dat het effect heeft. Sproet kan nu door het huis lopen zonder dat ze hem in haar nek heeft hangen. Probeert hij het toch, dan haalt ze uit en deinst hij terug. Ze eist haar positie op en dwingt volwassenheid bij hem af.
 |
| Ik doe het nog een keer voor.......... |
 |
| ........ je snuffelt gewoon, dan weet je wie hier was. |
 |
| Ohhhh, makkie! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten