Gehoorzaamheid voor twee

De hondenschool is inmiddels weer begonnen, ditmaal volgt Dominique de lessen samen met hem. Nee, niet meteen denken dat Fred het niet kan. Of niet wil. Of dat Doerak het niet met Fred wil volgen. Niets van dat alles. Dootje heeft wat ruimte in haar agenda gekregen, omdat een van haar sporten is afgevallen en dit is een grote wens van haar.
Tijdens de eerste les werd al duidelijk dat Doerak alles nog weet. En, toen nog wel, alles nog kan ook! Zitten, liggen, komen op bevel.... het kon niet op. Leuke honden in de groep, maar de grootste verrassing was wel dat zijn boezemvriend Hunter (De Ierse Setter van de overkant) in zijn groep zit. Daarnaast hebben we een Friese Stabij, een Beagle, een Witte Herder (die alle kanten op stuitert en naar niemand luistert), een Keeshond (die ook als hulphond wordt getraind) en een "straathond" (wat eigenlijk een Bull Terrier is, maar dat ras werd door Do als peuter tot "straathond" gedoopt).  De straathond is inmiddels naar een andere groep verhuisd en daarvoor in de plaats is een buitengewoon lief/schattig/aandoenlijk soort poedeltje gekomen. Uit het asiel, nog een beetje bibberig. Do schat het gewicht in op 3 kilo en de baas heeft het postuur van Fred. Ik heb ze zelf nog niet gezien, maar dit moet wel een bijzondere combinatie zijn. Ik ga aanstaande week maar eens mee.......
Afijn, de eerste les beloofde heel wat. Doerak was voorbeeldig en de instructrice was uiterst tevreden. Maar toen de tweede les................ Aanvankelijk alles prima, dit gaat weer een diploma worden. Totdat Doerak de les Behendigheid in de hoek van het veld eens goed bekeken had. Dat zag er gaaf uit; alle honden los en leuke speeltoestellen. Kan ik wel, moet hij gedacht hebben en met een minimale inspanning trok hij zijn pin uit de grond om het hazenpad te kiezen. Zonder omkijken was hij natuurlijk verdwenen. Dominique verbouwereerd achterlatend in de groep en Fred, genietend van de ellende die nu eens een ander overkwam, aan de kant. Eenmaal terug aangelijnd ging hij nog eens voor de herkansing. Vastberaden trok hij zijn kop door de halsband en sloot zich weer aan bij Behendigheid. Misschien was het wel een verkapte boodschap van hem. "Had je nu maar met Behendigheid moeten beginnen, in plaats van Gehoorzame Huishond 1 te herhalen."
Alhoewel iedereen weet dat vangen geen enkele slaagkans heeft, doet menigeen wederom zijn/haar uiterste best. Tot groot leedvermaak van Fred; "haha, eindelijk gerechtigheid!" Dat werd hem niet in dank afgenomen door de juf. Alsof zij zijn gedachten kon lezen snauwde zij hem toe "Doe dan eens wat!". En groot gelijk heeft ze! Ze hebben wel een beetje dezelfde humor, Fred en Doerak. En ook een beetje dezelfde hardkoppigheid. Misschien moet de instructrice hem ook wel wat kunstjes bijleren!

Nog netjes in het gareel

Let me go!