Storm in the house

De lezers van het eerste uur weten misschien nog wel dat ik ooit droomde van een enorme Wolfhond met een rustige, evenwichtige uitstraling. Een machtige verschijning, die respect afdwingt, en waarvan een enkele blik in de ogen voldoende is om te weten dat die fysieke macht niet benut zal worden. Hij is tevreden, kent zijn kracht en weet dat andere honden hem als een alfa beschouwen. Hij hoeft niet van zich af te bijten. Zelfs grommen is niet nodig. Hij gaat gewoon even op vier poten staan. C'est tout.
Ik dacht toentertijd te dromen van Doerak als volwassen hond. Doerak was nog maar drie maanden oud en door zijn gedrag was de droom eigenlijk wel heel grappig. Letterlijk een droom, want hoe kan een stoute hond als hij ooit zo'n evenwichtige Saarloos worden? Toen ik kort daarna Storm, Doerak's opa ontmoette, was het snel een uitgemaakte zaak; ik had van Storm gedroomd. Maar...... als Doerak zijn kleinzoon is.......... zou het misschien kunnen dat hij daar op gaat lijken?
Afgelopen weekend konden we weer een vergelijk maken. Storm kwam op bezoek, samen met Kaatje en Rana. En hun baasjes uiteraard. Voor Sproetje was het handiger om elkaar eerst in het bos te treffen. "Het is precies Storm op die leeftijd", constateerde Christa al snel. En om eerlijk te zijn, zag ik nu -buiten het verschil in grootte en energie- ook niet veel verschillen. Ik blijf dus nog maar even verder dromen, en wel over Doerak, evenwichtige Saarlooswolfhond.