Oerhollands.....

De wind giert om het huis. Alsof iemand met een dirigeerstokje de toon aangeeft, zwelt het aan tot grote hoogte. Adagio, allegro, adagio… De struiken om de tuin buigen diep door, tikken met hun toppen de grond aan. Vanuit het keukenraam kijk ik ertussen door naar de duinen. Zover als het oog reikt staat het helmgras gericht naar het oosten.  De paar bomen die ik in de verte zie ook. Ik grinnik in mezelf; het lijken wel Arabieren.

Een enkele haas trotseert het weer, oren in de wind op de achterpoten turend over het gras. Een buizerd hangt vlak voor het raam, ongetwijfeld een muis in zicht. De aalscholvers zullen wel ergens beschutting hebben gevonden, want ik zie of hoor ze nu niet. Een groep zwaluwen wel. Al kwetterend vanonder de dakpannen, heen en weer fladderend tussen huis en struikgewas. Het is zomer, maar als je om je heen kijkt lijkt het eerder herfst.

De eeuwenoude boerderij biedt ons veilig onderdak. Her en der klappert een deur, of kraakt een kozijn. We zijn er inmiddels gewend aan geraakt. Het weer zit ons dan wel niet mee, maar de locatie is geweldig. Ruim, knus en van alle gemakken voorzien. Sommige “gemakken” zullen voor de generatie onder ons wel wat lastiger zijn.  Zoals de centrifuge. Ik denk niet dat Do zal weten wat je daarmee kan doen. Ik herinner me het nog wel, van thuis. De was moest er als een spiraal ingelegd worden, anders klapte de trommel tegen de zijwanden.  Je kan zeggen wat je wil, maar mijn Miele krijgt de was niet zo droog als zo’n ouderwetse centrifuge! De houtkachel in de huiskamer hebben we nog niet geprobeerd. Het is ondanks het weer binnen lekker behaaglijk. Ik ga er maar vanuit dat de kachel uit blijft……

Nat is nat.......