Ameland impressie

Nita, mijn oudste zus, belde op mijn verjaardag. "Het lijkt wel herfst hier", zei ik. "Nou, dan heb je in ieder geval alvast een leuke herfstvakantie gehad!" En dat was ook zo; het weer zat dan misschien niet zo mee, de natuur was er niet minder mooi om. En we hebben dan ook genoten. De internetverbinding was niet ideaal. Ik moest de deur uit, naar de buren, om een goed bereik te hebben. Het blog is er dan ook een beetje bij ingeschoten. Maar dat ga ik nu weer goedmaken.

We hadden om te beginnen de prachtige natuur. Het Koaikershuus is zo'n beetje het laatste pand aan de oostzijde van het eiland. We hebben heerlijk gelopen met de honden. Dat wil zeggen..... vooral met Doerak. Sproetje had het na een weekje wel gezien. Zodra zij haar behoefte had gedaan, draaide ze zich om en stiefelde terug naar de boerderij. Met een parmantig drafje, zonder achterom te kijken en niet reagerend op ons roepen. Waarschijnlijk was zij de nattigheid en de bramenstruiken in haar vacht zat.

Uitzicht vanuit slaapkamerraam

Eenmaal per maand wordt er een demonstratie gegeven door de reddingsbrigade. Een span van 10 paarden trekt de reddingsboot door het dorp naar de zee. Om vervolgens door 8 paarden het water in gelanceerd te worden. Wat een spektakel! Aan iedere zijde worden 4 paarden gespannen, die rechtuit de boot in zee trekken. Op "commando" maken ze een bocht van de boot af, een pin laat los en de boot schiet vooruit. Het gaat niet altijd goed, zo weet een buurman ons later te vertellen. Het eiland is dan in diepe rouw. Het verlies van de paarden maakt grote indruk. Gelukkig ging het deze dag wel goed en konden wij, ondanks de slagregen, toch de machtige prestatie van mens en paard meemaken.

Er wordt natuurlijk ook wat gesport. Fred gaat met Dominique en Quiquina strandzeilen en ik ga met de meisjes paardrijden.

 En deze vrouw vonden we in de laatste week.........

..... in het gezelschap van deze mensen.......

Geen idee wie het zijn. Wil het ook niet weten ook!

Al met al een heerlijk vakantie!