Van Erica krijg je het restje koffiemelk uit het kuipje, en fijne kluifjes. Overigens hoeft ze die kluifjes eigenlijk niet mee te nemen; haar armen hebben nog steeds hetzelfde doel voor hem. Met opgestroopte mouwen, hmmmm, lekker rauw vlees. We hoeven alleen nog maar met haar in huis de betadine en pleisters binnen bereik te houden. Ondanks de gebitswisseling, blijft het heftig. Maar wat zijn ze gek op elkaar! En toen bleek zondagochtend, tot Doerak's grote verbazing, dat ze er weer (nog) was! Dubbel feest. Mijn oude badjas, vol gaten, kwam goed van pas. Als afsluiting van de logeer/oppas-partij nog even samen naar het bos geweest. Heerlijk met dit mooie weer. Erica moe maar voldaan naar huis, en wij naar Bella. Maar daarover later meer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten