Onze Doerak kan inmiddels de hele nacht alleen doorslapen zonder piepen en zonder poepen. Hij zit 's ochtends rustig te wachten totdat ik hem eruit haal. Drie nachten op deze manier geeft ons wel voldoende vertrouwen dat het kwartje is gevallen. Zullen best nog ongelukjes volgen, maar dat zien we dan wel weer.
Spelen is altijd wel goed gegaan, met Sproetje nu meer in harmonie. Alsof ze weten wat ze aan elkaar hebben. Sproetje is volwassener geworden. Staat steviger op haar pootjes, heeft nu een verantwoording en dat vindt ze heel erg leuk. Het "mutsje" is "hond"! Wanneer we buiten lopen, of dat nou aan de lijn is of los in het bos, houdt ze Doerak goed in de gaten. Gisteren rende Doerak met een jogger mee. Ik wist niet dat Sproet zo hard kon rennen om de jogger te waarschuwen vooral niets met Doerak te doen. En een vreemde loslopende hond wordt de weg gesperd. Geen geluid, maar met haar lichaamshouding geeft ze aan dat er afstand gehouden moet worden. Dit gaat ze natuurlijk niet lang volhouden. Ze moet ook leren dat er niet in alles gevaar schuilt. Ik heb meer ogen nodig, want ik weet dat zij mij altijd eerst aankijkt.....
Bijna even groot....... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten