Wat mij bezielt

Het is donderdag, 5 november, rond de klok van 6 uur. Do heeft mij net opgehaald van werk en via de supermarkt komen we thuis waar twee Saarloosjes blij en verrukt op me afstormen. Doerak is wel gewend dat ik een middag weg ben, maar Shiva niet. Ik laat me even bedelven onder het liefde-geweld en schiet in de lach van Shiva's trappelende voetjes. Als ze echt blij is kan ze amper met haar lijf de snelheid van haar eigen voetenwerk volgen. Zo grappig! Doerak, de lompe Janus, haalt mij al snel uit balans. Hij weet na 4 jaar wel dat hij niet mag springen, maar sommige situaties zijn te moeilijk om dat vol te houden.Vrouwtje weer thuis en Shiva in de weg is zo'n situatie. Mopperend wijs ik hem terecht, rond de begroeting af en kijk verdrietig naar mijn rode, wollen jas. Ik had hem in de hal uit moeten doen.........

De telefoon gaat en op hetzelfde moment rollen er een paar berichtjes op mijn mobiele telefoon binnen. Wat er verder die avond en nacht gebeurde hebben de mensen die op Facebook zitten deels meegekregen. Het betreft Drogo, een van de puppen van Shiva en Doerak. Er breekt iets bij ons en ik voel, zie, hoor en lees dat dat niet alleen bij ons zo is. De anticlimax zet zich voort, het onderwerp PL wordt uitgelicht. De moed zakt mij steeds dieper in mijn schoenen; een tweede doemscenario, van oudere origine dan de herplaatsing van Drogo, wordt waarheid. Het publieke gevecht over PL begon. Daarbij worden namen genoemd, verwijten gemaakt, artikelen gedeeld, quasiewetenschappelijke epistels geschreven. Niemand (buiten de groep die op de hoogte was) pakt de telefoon om mij rechtstreeks te vragen wat er nou precies in de lijnen zit.

Er gaan een paar dagen voorbij, waarin de ellende alleen maar erger wordt. Hoe diep het dal kan worden, weet ik op dat moment nog niet. Ik realiseer me dat een derde doemscenario zich achter de schermen openbaart; de reputatie van fokkers die genoemd werden wordt niet publiekelijk hersteld. Wat zou ik graag mijn stem laten horen! Vertellen wat die personen voor Drogo hebben gedaan. Vertellen dat onze kant van het verhaal nog vele malen erger is, buiten proporties en niet van deze wereld. Vertellen over de zorgvuldigheid die betracht is met het onderwerp PL. Maar dat kan niet, er is een groter belang en wel het welzijn van Drogo. Dat belang wordt door hen onderschreven en dat geeft mij en mijn man de ruimte om verder te gaan. Het gevecht aan te gaan om Drogo thuis te krijgen, want dat is de enige plek waar hij nu nog gelukkig kan worden.

"Je hebt er alles aan gedaan, Von", hoor ik mensen zeggen. Ik hoor ook de stilte op Facebook, laat alle gezichten van namen die ik mis in de nare discussie de revue passeren en voel wat hun boodschap is. Ik "parkeer" alles wat niet rechtstreeks te maken heeft met het terugkrijgen van Drogo en ga verder. Is het wel zo, dat ik alles heb geprobeerd? Wat kan ik doen? Wat kan ik doen? Het kan toch niet zo zijn dat onze pup van hand op hand gaat? Het kan toch niet zo zijn dat je, ondanks het sluiten van een koopovereenkomst, gewoon geen stem meer hebt? Het kan toch niet zo zijn dat een professionele organisatie het belang van de hond niet voorop stelt?

Er ontstaat een juridisch gevecht. Een gevecht met 2 partijen, waarin de sfeer grimmiger en grimmiger wordt. Het kwartje begint steeds meer te vallen. De motivatie van de eigenaar heeft daadwerkelijk niets te maken met Drogo en er is geen sprake van open mind bij de opvang. Wat kan ik doen? Wat kan ik doen? Het blijft maar door mijn hoofd dreunen. Artsen, dat kan ik doen! Ik sla flaters en doe een te zwaar beroep, want artsen zijn geen partij. Bemiddeling, door de jurist! Het levert alleen de bevestiging op van mijn vermoeden. De eigenaar geeft een extra dimensie aan zijn gevecht naar ons en de opvang weet te vertellen dat ik te druk ben om Drogo een goede plek te geven. Daarnaast blijkt het relevant te zijn dat het om een "oeps-nest" gaat, waarvan de vader maar 1 bal heeft en dus niet gefokt kan hebben. Ik heb me ook niet aan het fokreglement gehouden, zo wordt mij verweten. Welk reglement, vraag ik me af? Het reglement van verenigingen waar ik geen lid van ben? Het reglement van de RvB? De puppen hebben een stamboom, waar een DNA test aan vooraf gaat! 1 Bal......waar hebben we het over? Voor eens en voor altijd: Doerak heeft gewoon 2 ballen, eentje zit alleen net niet op de juiste plek. De frustratie komt mij inmiddels de oren uit; wat heeft dit in hemelsnaam te maken met Drogo? Wie schudt voor eens en voor altijd alles van zich af, in het belang van dat mannetje?

Er zijn inmiddels 2 weken verstreken. Twee weken! Hoeveel minuten zijn dat wel niet voor een Saarloos! Twee weken waarin hij eten, drinken en aandacht krijgt. Twee weken waarin hem ogenschijnlijk niets te kort komt. Maar ik zie de smart in zijn ogen op de foto's die voorbij komen. En ik voel het mechanisme van "low profile" waar anderen hem publiekelijk om bewonderen; zo rustig en zoet. Een Saarloos van 8 maanden hoort niet rustig te zijn! Wel of geen operatie! Een Saarloos van die leeftijd is stout, ondeugend, plaagt, is wild en zoekt grenzen op. Gaat over de grenzen heen om zich vervolgens te koesteren en te wentelen in het goedmaak ritueel. Maar dat doet hij alleen als er geen dreiging is, als hij zich vertrouwd voelt in de situatie, als zijn diepe verlangen om te vluchten even vergeten is. Als er balans is.

Wat kan ik doen? Wat kan ik doen? De mogelijkheden worden steeds beperkter. Wetenschappelijke studies over de hechting van puppen aan fokkers doen niet ter zake. Het zwijgen van derden levert niets op. De telefoon blijft nog steeds stil, met uitzondering natuurlijk van de grote drijfveer van de eigenaar ons te treiteren. Ik besluit me te richten tot het gedragstherapie bureau dat ons in de zomer heeft ondersteund. Zij hebben verschillende observaties gedaan en weten hoe onze omgang met de honden is. Zij zijn daarnaast wellicht een betere gesprekspartner, een collega in het veld. Maar ook dat levert niets op. Mijn verstand volgt ieder argument, iedere rede. Mijn hart verzet zich en wint.

Wat kan ik doen? Oh God, laat het alsjeblieft niet waar zijn! Ik sluit mijn ogen, maar buig nu ook mijn hoofd. Een vierde doemscenario ontvouwt zich: Drogo is verloren.

Misschien wordt er wel een goed plekje voor hem gevonden, wie weet? Misschien treffen we hem weer eens, wie weet? Maar wat er dan ook gebeuren gaat, Drogo is van hand op hand gegaan en dat zal niet zonder gevolgen zijn. Een Saarloos flexibel? Ja. Misschien heeft Drogo het wel in zich om, net als zijn vader vol vertrouwen te zijn. Te weten dat er een wereld vol goede mensen is die hem het beste gunnen. Te weten dat het hem niet meezat, maar dat dat tijdelijk kan zijn. Te weten dat ik altijd bij hem ben, ook al zijn we niet samen. Wie zal het zeggen? Ik laat de mooie plaatjes de revue passeren. Geboorte, nestperiode, bezoekjes bij hem thuis, logeerpartij bij ons thuis.

Een nachtmerrie voor elke fokker, werd er gezegd. Ja, zo waar! Voor elke Saarlooseigenaar ook; wat is er aan de hand, wie moet ik geloven, is mijn hond ziek? Voor iedere "starter" in het wereldje die blij en vol verwachting begon aan een Saarloos. Maar weet je wiens nachtmerrie het grootste is? Ik denk dat de meesten onder ons dat nog steeds zien: die van Drogo! Er is er maar 1 die echt de dupe is. En dat breekt ons hart!

Gerrie, dankjewel voor jouw onmetelijke liefde voor het ras en voor onze clan. Niets van wat jij gezegd hebt is gelogen of verdraaid. Het trof de kern en de moed die je toonde om dat uit te spreken.......chapeau!
Francis, voor mij de ware Stille Kracht! Dankjewel voor deze prachtige honden en dankjewel dat je alle hulp hebt geboden die mogelijk was. Je bent daarvoor heel diep gegaan.
Aan alle mensen die ons met woorden, daden en met zwijgen gesteund hebben: dank!
Aan hen die juist het omgekeerde deden: wat bezielt jullie?! Heeft het je gebracht wat je voor ogen had?