Natte neuzen route

"Als we hier links af slaan, kunnen we de natte neuzen route volgen", legt Francis ons uit als we in Het Leesten (Apeldoorn) voor een hek staan. Ik kijk om me heen, het beeld vertekend door mijn natte bril. De straaltjes water druipen onder mijn jas over mijn lijf. Ik haal wat natte slierten haar uit mijn gezicht en probeer mijn bril wat droog te maken. Dat levert alleen maar witte mist op aan de binnenkant van de glazen dus ik staak de pogingen op beter zicht en besluit me te concentreren op de groep honden en hun begeleiders. Wat kan mij me dat water schelen, het gezelschap is geweldig en nat of droog, onze neuzen staan dezelfde kant op. Letterlijk en figuurlijk.
Er zijn ongeveer 12 Saarloosjes, zoals Francis haar honden altijd noemt. Verschillend in maat en leeftijd, maar allemaal even indrukwekkend. En onderling super gezellig. Het blijft mij verbazen hoe intens dit ras kan genieten. Zonder geluid, zonder aanvaringen. Er wordt alleen gewedijverd om Francis' aandacht, want geen van de honden is haar vergeten. "Daar is Doerak" hoorde ik haar zeggen toen zij arriveerde en zag nog net hoe zij zijn sprong naar haar gezicht probeerde te pareren (doet-ie anders nooit hoor!).
Uit Doerak's nest is alleen Django aanwezig. Ze zijn even extravert, even groot ook. Alleen de kleur is verschillend en Doerak is iets dikker. Ze horen in dit gezelschap tot de volwassen honden, want van het laatste nest zijn er meerdere aanwezig. Saartje van Gerrie natuurlijk, maar ook Oscar. En Mita en Luca. Bij allemaal zie ik het masker van hun moeder Megah. Ik zou willen dat ik de namen van alle wolfhonden nog zou weten, maar helaas.........
Net wanneer ik me begin af te vragen hoe ik mijn tenen warm moet krijgen in kletsnatte sokken, zijn we weer terugbeland bij het hek. Remi laat zich niet aanlijnen, en quasi nonchalant sta ik naast Doerak die keurig aangelijnd bij Fred staat. Hier neem ik even de tijd voor. Remi trouwens ook, en weer werkt dit als een zachte troost voor me voor al die keren dat Doerak dit ons flikt.
De warme chocomel, rum, taart, wijn en alles wat niet in ons dieet past, maakt het uitje compleet. Ter afsluiting wordt er nog een groepsfoto gemaakt. Dat zijn zo'n beetje de enige foto's die gelukt zijn, jammer genoeg. De mist zat blijkbaar niet alleen op mijn bril........

Een heerlijke middag, ondanks het slechte weer. Ik verheug me nu al op de volgende keer!