Het kwartje begint te vallen

Het heeft even geduurd, maar daar hadden ze me al voor gewaarschuwd. Mensen willen best wel leren, maar denken vooral dat ze zelf de wijsheid in pacht hebben. Herhaling heeft dan ook niet zoveel zin. Ja, misschien als je het geduld van hier tot Sint Juttemis hebt. Maar persoonlijk pak ik het liever anders aan. Met een beetje variatie, niet telkens hetzelfde. Ik had echter nooit gedacht dat het zo lang zou duren. Jeetje mekreetje, wat zijn ze hardleers. En maar bakkeleien over het feit dat ik niet terug aan de lijn kom na een wandeling. Sjonge jonge, moet ook met Jan en alleman besproken worden. Ze kopen er zelfs boeken over. Terwijl ik hen al maanden geleden hoor zeggen dat ik eigenzinnig ben en slim. Dat mijn roedel het allerbelangrijkste voor mij is. Allemaal waar! Ik dacht ook telkens: "nu hebben ze het door". Maar nee hoor. En zo ploeteren we maar door. Maar......... misschien gaat dat nu veranderen.
Eergisteren waren we in het bos, gewoon net als altijd. Ik was bezig met belangrijke zaken, zoals het struikgewas controleren, sporen aanbrengen en al die dingen die gewoon gedaan moeten worden. Toen opeens Sproet stil stond. Met een poot in de lucht. Ach, dat was wel erg hoor. Vond de vrouw ook en de rest van de wandeling werd dan ook afgeblazen. Met Sproet op de arm togen we terug naar de auto. Komt daar aan het begin van het bos nog een leuke Lab te voorschijn. Cool, kon ik nog even spelen. De man en de vrouw waren vooral bezig met Sproet, inmiddels in de achterbak van de auto. Was dat even mooi! Ze waren mij een beetje vergeten, dus eindelijk kon ik doen wat ik al maanden wilde; zelf de auto in springen.
Gisteren kon Sproet niet mee naar het bos, zij moest naar de dokter. Dus de man en ik gingen samen. Gelukkig ging hij een spelletje spelen op de telefoon met de achterbak wijd open. Kon ik weer laten zien wat ik kan! Zou dat getob dan eindelijk over zijn? Of zal ik ze nog even in de waan laten? Gewoon vandaag weer lekker dwars liggen? Even over nadenken.........
Oh, by the way, met Sproet gaat het al wat beter. Ze moet een weekje rust en een pijnstiller. Jammer, dan ben ik alleen in het bos. Maar Sproet kennende is zij er zo weer bovenop!