Terug naar school

Gisteren was het dan weer zover: de school is begonnen. En vanaf nu mag Sproetje ook mee. Ze zitten niet in dezelfde groep. Dat zou niet zo handig zijn. Maar zelfs met meters ertussen hield Doerak ons (Sproet en mij) goed in de gaten.
Het groepje van Sproet is net zo'n multi culti smeltkroes als onze maatschappij. Beetje Oost Europa, Zuid Europa (importhondjes zonder ras), Amerikaans Bull en een "straathond". Die laatste is eigenlijk een Bull Terrier, maar Dominique noemde dit ras vroeger toen zij klein was altijd "straathond". "Kijk mam, een straathond!" riep zij vrolijk en vooral erg hard over straat als we er eentje tegenkwamen. Ik ben menigmaal doodgewenst door de blikken die de eigenaren ons toewierpen. Maar afijn, dat is al met al nooit gelukt. En nou eentje in onze klas. Sproet is het enige Nederlandse ras en bovendien de oudste van de klas. En dat was te merken. Was echt een beetje trots op haar hoe zeker en rustig ze daar stond. Beide Bullen zijn jong en wilden graag naar haar toe. Zolang zij zich rustig presenteerden was dat allemaal in orde. Maar iets te wild gedrag werd gecorrigeerd. Eerst een lip omhoog, dan een grom en als nodig een fellere  reactie. Met als resultaat dat de puppen gewoon rustig om haar heen dartelden. De hond uit Kreta had het heel moeilijk. Die hield maar niet op met blaffen en janken. De hond woont in een roedel van vier, werd ons verteld, en alleen daar gaat het goed. Ik denk dat we voor die hond Cesar kwaliteiten nodig gaan hebben. En een paar oorbeschermers voor ons, luidspreker voor de juf......
Doerak had, zo vertelde Fred me na afloop, alle oefeningen nog gekend. Zitten, liggen, komen op bevel, aandacht vragen. Allemaal tiptop. Tot het lopen aan de lijn. Wat een drama. Van links naar rechts en vooral met veel kracht. Zelfs Fred kon hem amper houden en had dan ook flinke rugpijn naderhand. De halti wordt op de vereniging afgekeurd. Dat wisten we eigenlijk wel (Fred gebruikt hem ook niet). Het idee is dat de hond gewoon gaat luisteren. Haha, dat is grappig! Een Saarloos heeft een andere invulling van dat begrip. Ze hebben natuurlijk gelijk; een correctie op de neus is niet leuk en iedere hond moet gewoon leren niet te trekken aan de riem. Maar tot hij het echt onder de knie heeft, blijf ik erbij: als je moet kiezen tussen je eigen welzijn en dat van de hond......... De gentle leader werd genoemd als zijnde een beter alternatief. Een echt verschil zie ik niet. In beide gevallen ligt er een bandje om de neus, wordt het vastgezet achter de oren en zit de lijn vast aan een oogje onder de neus/bek (wat weer aan het bandje om de neus zit). Het enige verschil is dat de halti nog een extra haakje heeft om vast te zetten aan de halsband. Mocht het bandje van de neus afgaan, dan heb je de hond nog gewoon aan de halsband bij je. Maar goed, misschien mis ik wel iets.
Al met al helemaal leuk die school. Volgende week zal ik de camera meenemen.