Niet zomaar een dag (2)

Goed, we zijn dus nog steeds op die dijk, vlak bij de kerncentrale van Borssele. Doerak had zijn tocht naar het water opgegeven en wandelde terug over de keien. Kijk, Thorgal had ons al gevonden.

Mocht je nu denken dat mijn nieuwe camera ook de kaders van de foto's maakt, dan moet ik je teleurstellen. Dit "gebroken" plaatje heb ik zelf gemaakt. Niet bewust, maar het komt wel even goed uit. Geintje voor insiders....... (Beter toch, Christa?)
Afijn, het was allemaal helemaal niet zo grappig als nu lijkt. We waren weer een soort verdwaald, terwijl er eigenlijk niet genoeg wegen waren om op te verdwalen. En dat werd dan ook ons onderwerp van gesprek: is er een weg daar en zo ja, mogen we daarop? Oeioeioei, wat kan een eenvoudig onderwerp dan ver uitgediept worden. Van kerncentrales naar nucleaire gevaren, om over beveiligingsmaatregelen maar niet te spreken. Fred werd het gekakel van Erica en mij zat en reageerde maar niet meer. Stronteigenwijs stiefelde hij door, met de vrouwen in het kielzog en eigenlijk alleen al daarom zou hij niet gelijk moeten krijgen. Maar dat kreeg hij toch. Zo jammer! Er wás een pad en we werden door niemand tegengehouden.
Nou zijn vrouwen meesters in het veranderen van onderwerp als het ze beter uitkomt, dus al voordat we aan de andere kant van de centrale aankwamen, waren de luchtige koetjes en kalfjesonderwerpen weer terug. Totdat we de groep in de verte zagen, pootje badend in een stroompje waarvan ik maar liever niet weet wat erin zit.

Al terug wandelend met alle honden deed ik me tegoed aan alle typische Saarloostaferelen die onverwachts veel troost bieden. Zo zagen we hondenbazen die met de grootste moeite staande bleven en de intense kracht van hun hond pareerden. En de baas die met het geduld van Jetje haar Saarloos probeerde aan te lijnen. Mijn bondgenoot, dacht ik bij mezelf. Eenmaal los hoef je ze niet in de gaten te houden, want dat doen zij wel voor je. Allemaal, maar dan weer terug aan de lijn...... En aan de lijn rustig mee laten wandelen, terwijl er om je heen van alles gebeurt....... Ik zag het bij allemaal, natuurlijk in verschillende gradaties. Ik hoop niet dat ik hiermee een van de eigenaren tegen de schenen schop......

Terug op de basis, genietend van een kop soep en broodjes, begonnen we met de hersengymnastiek. Het vragenlijstje van de gastvrouw leverde leuke discussies op, maar ook kopzorgen. Zeker toen het bereik van iemands pda (ik noem geen namen, maar het begint met een F en eindigt op red) onvoldoende was om te spieken. Als afsluiting van een heerlijke dag speelden de overgebleven honden nog even met elkaar, in harmonie......

.... en deden andere belangrijke zaken, ook in harmonie......

... en als je nou vraagt wat Doerak ervan vond? Kijk maar, dit hoef ik niet uit te leggen......

We zullen nog lang nagenieten van deze heerlijke dag. Bedankt!